De hel genaamd Libië

In Noord-Afrika liggen de landen Algerije, Libië en Tunesië. De landen behoren tot het continent Afrika maar de mentaliteit van de bevolking verschilt nogal enorm van die van de Afrikanen aan de andere kant van de Sahara. Noord-Afrikanen worden Arabieren genoemd en vinden zichzelf meer geciviliseerd dan Afrikanen. Volgens de Afrikanen worden zij door de Arabieren gediscrimineerd. Dit uit zich door hen slechter dan dieren te behandelen.

Rondom de kerstdagen vorig jaar kwam ik in contact met een jongeman genaamd Modou uit Gambia. Hij was op weg naar Europa maar kwam door het weer niet verder en zat vast in Tunesië. Hij vertelde mij dat hij dagelijks op de vlucht was voor de politie en kidnappers. Hij sliep buiten onder een soort tentdoek en had het koud in de nacht. Hij vroeg me of ik een tent en een jas kon sturen. Ik heb die nacht slecht geslapen. Regelmatig vertelde hij over zijn situatie en ik vertelde hem over de leugens die hij te horen kreeg over het paradijs genaamd Europa. Hij stuurde mij ook het nummer van zijn broer en toen ik in Gambia was, heb ik zijn broer bezocht. (dit interview staat op het Zebra Inspiratie Youtubekanaal).

Familieleden van de migranten laten ons weten dat ze gebeld worden door de mensensmokkelaars of kidnappers uit Algerije, Libië of Tunesië. Ze eisen geld van de familie en bij weigering wordt hun dierbare vermoord. Sommigen kunnen in allerijl geld overmaken maar de meesten kunnen zo’n hoog bedrag niet betalen en verliezen hun kind, broer of zus. Soms zijn deze kidnappers zelfs landgenoten die een boterham zien in het afpersen van hun ‘brothers’.

De migranten worden in deze landen opgepakt door de politie en in de gevangenissen gegooid. Ze moeten zich uitkleden en mogen alleen hun onderbroek aanhouden. Ze krijgen een klein flesje water en één maaltijd per dag. Ze zitten de hele dag binnen op een betonnen vloer, hygiëne is er niet en het daglicht zien ze niet. De jongens worden ziek en velen sterven. Jerreh zat in de gevangenis in Libië, ontsnapte en stak over naar Italië en woont en werkt nu al een aantal jaren in Portugal. Over zijn verhaal wil hij een boek schrijven. Omdat het zo belangrijk is dat anderen de reis niet gaan maken, vertelt hij. Ik hoop Jerreh nog te interviewen over wat hij heeft meegemaakt. Hij stuurde mij de foto die ik als uitgelicht bij het artikel plaatste. De jongens (Nigerianen) op de voorgrond zijn inmiddels overleden.

Na het afzetten van de Libische leider Khadafi en de chaos die daarop volgde, is de kust van Libië onbewaakt en kunnen smokkelaars boten vol mensen de Middellandse Zee op sturen. Echter word je opgepakt door de Libische politie dan word je in een gevangenis gezet onder erbarmelijke omstandigheden. Het is een hel beschrijven ze. Normaliter geldt de wet in een land, ook voor gevangenen. Echter in Libië geldt geen wet, alleen geld telt, vertelt Jerreh die in 2016 the Backway nam. Sommigen zitten er jaren vast. Vele jongeren sterven er en hun familie heeft geen idee waar ze zijn of ze nog leven of in Europa zijn aangekomen.

Via zijn broer sprak ik telefonisch met Pabby. Een vijfentwintigjarige Gambiaan die dagelijks op de vlucht is voor de politie in Libië. Hij wilde graag naar Europa om er te gaan werken en een toekomst op te bouwen. Hij had gestudeerd maar een baan in Gambia kreeg hij niet. Ik vertelde hem over dat Europeanen geen economische vluchtelingen willen opvangen. Dat ze niet welkom waren, dat er onrust was en dat veel mensen hun zagen als gevaarlijk en crimineel. Dat we hen geen werk en huisvesting kunnen bieden en dat we de huizen juist nodig hebben voor onze eigen kinderen. Hij lachte en zei dat hij me niet geloofde en dat hij andere verhalen had gehoord. Twee dagen na het gesprek vertelde zijn broer mij dat de groep was aangevallen en beschoten in hun Getto door de Libische politie. Zijn broer kon ontsnappen maar was twee keer beschoten en flink gewond door zijn ontsnappingspoging waarbij hij was gevallen. Zijn vriend was in zijn been geschoten. De meesten van de groep waren meegenomen naar de gevangenis. Pabby was ontsnapt, maar was overstuur en getraumatiseerd over wat er was gebeurd. Diverse Afrikanen willen terug naar hun thuisland, maar hebben geen idee hoe. Het is een zeer trieste, uitzichtloze situatie. Velen wisten wat hun te wachten stond, maar gingen toch…

wordt vervolgd….

Om de verslagen leesbaar te houden heb ik de artikelen in delen gesplitst. In het volgende deel de gebeurtenissen in het land Niger. Wat daar gebeurt is voor velen geheel onbekend. Wil je op de hoogte gehouden worden van het nieuws over massa migratie, de redenen en de oplossingen? Stuur dan een mail naar erica@zebrainspiratie.nl. Het delen van deze artikelen onder je familie en vrienden op je socials wordt erg op prijs gesteld. Het is belangrijk dat mensen weten wat de Afrikanen daadwerkelijk meemaken. Wil je mij financieel ondersteunen in het werk wat ik doe, dan vind ik het fijn als je mij een mailtje stuurt zodat ik je de gegevens kan geven.

Foto is uit de privé collectie van Jerreh en zijn de jongens die vastzaten in de gevangenis in Libië. De jongens op de voorgrond zijn door de erbarmelijke omstandigheden reeds overleden.