Niger
Migranten die door de politie van de Noordelijke Afrikaanse landen worden opgepakt, worden ook wel naar Niger gestuurd. Op vrachtwagens waar ze zo’n 150 mensen op plaatsen rijden ze de migranten naar Niger. Ze laten deze mensen daarna 15 km door de woestijn lopen zonder eten of drinken. Omar een ‘returnee’ van ‘The Backway’ en een broer van Pabby, vertelt me dat Arabieren een hekel hebben aan Afrikanen en hen niet in hun land willen en ze daarom ook wel naar Niger sturen. Ze werden gediscrimineerd en vernederd door de Noord-Afrikanen en dit raakte hem enorm.
Omar deed 4 keer een poging om de oversteek naar Europa te maken. De eerste keer reisde hij van Gambia door de Sahara naar Tunesië. Hij werd door de Tunesische politie opgepakt en in een kamp vastgezet. Hij ontsnapte en deed een tweede poging om over te steken met het geld dat hij vroeg van zijn familie. Weer werd hij opgepakte en ontsnapte wederom. De derde keer wilde hij met de boot mee over de Middellandse Zee, maar het weer was te slecht, de zee te onstuimig en de overtocht werd afgeblazen. Ze moesten zich verstoppen bij terugkomst. Bij de vierde poging van Omar werden ze op zee gearresteerd en geboeid teruggebracht. Ontsnappen lukte niet en de groep werd op transport gezet maar had geen idee waar ze heen werden gebracht. Omar maakte een video en stuurde deze naar zijn broer. In hun eigen taal zegt hij dat hij geen idee heeft waar ze heen gebracht worden. Deze video staat hieronder bijgevoegd. Ze werden dus vervolgens op vrachtwagens gezet en gedropt in de plaats Assamakka, vlak over de grens bij Algerije in Niger. Daar is een Verenigde Naties-opvangkamp, maar zonder huizen of tenten om in te slapen. Volgens Omar mag het eten daar geen eten heten. Als ik doorvraag over hoe het daar is geregeld omdat het om een VN-kamp gaat, vertelt Omar dat er geen VN-afgezanten zijn en dat het geld voor dit kamp waarschijnlijk in de zakken van de verkeerde mensen terechtkomt. Het is een drama daar. Duizenden jongeren wachten op geld van de familie zodat ze terug kunnen reizen naar hun eigen land. Sommigen zitten er al heel lang omdat ze geen contact krijgen met hun familie of omdat er doodgewoon geen geld is voor een terugreis. Omar vertelt dat hij vele mensen en ook vrienden is verloren tijdens de reis. Lijken worden in de Sahara niet begraven door de mensensmokkelaars, politie of medereizigers. Ze blijven liggen. In zulke omstandigheden, vertelt Omar, is het gewoon ieder voor zich.
Omar komt uiteindelijk terug in Gambia, oververmoeid en getraumatiseerd. Na een periode van rust vraagt zijn oudste broer aan Omar wat hij nu wil gaan doen. Omar wil graag weer gaan studeren. Hij wil elektricien worden. Hij weet nu zeker dat hij in Gambia wil blijven en er een toekomst op wil bouwen. Tijdens onze gesprekken stopt hij af en toe en vertelt hij zijn broer in zijn eigen taal dat het zo moeilijk is om erover te praten. Toch wil Omar zijn verhaal met mij delen, zodat ik het de wereld in kan brengen. “Ik vind het moeilijk, maar het is belangrijk om erover te vertellen,” zegt hij, “mijn broeders en zusters moeten niet gaan. Het is echt te gevaarlijk! “
Ik vroeg hem naar zijn plannen en wat hij nodig heeft. Normaliter vragen Afrikanen vaak om geld, maar ik daagde hem uit om zijn plan met mij te delen. Hij vertelde mij dat zijn vriend al elektricien is en hij graag samen met hem een bedrijf wil beginnen. Hij had dan gereedschap nodig en materialen zodat hij kon gaan starten. Als het bedrijf dan liep, leek het hem zo mooi om kinderen te laten zien dat er een toekomst is om te werken als elektricien zodat ze niet op The Backway hoefden. “Want”, zei Omar, en eigenlijk alle andere returnees: “zo’n reis wil ik mijn ergste vijand niet eens aanraden!”
Hoe gaat deze enorme stroom van migranten stoppen? Wat is nodig dat ze in hun eigen land blijven? Gambianen vertellen zelf hoe zij dit zien. Abonneer je op mijn nieuwsbrief waardoor je op de hoogte blijft; stuur een mail naar erica@zebrainspiratie.nl.
Wil je Omar een toekomst geven in Gambia door zijn schoolgeld te betalen, stuur mij dan een mail zodat ik meer informatie kan geven.
In onderstaande video wordt Omar met de groep op een vrachtwagen door de woestijn naar Niger gebracht. Op dat moment hebben ze geen idee waar ze heen gaan.
De reis is enorm zwaar. Soms wassen ze zich drie maanden niet. Eten en drinken is er ook niet tot weinig. Op deze video laten ze zien hoe ze slapen in de woestijn.
In onderstaande video lopen Omar en zijn vrienden kilometers door de woestijn. Velen overleven de reis niet en lijken worden achtergelaten in de woestijn. Ondanks hun trauma’s, verdriet en de honger is er een glimlach op hun gezichten. Echter niets is wat het lijkt…deze jongeren zijn zwaar getraumatiseerd en hun toekomst lijkt nog steeds uitzichtloos, ondanks dat ze veilig zijn teruggekeerd in hun thuisland.